Fietsen door de stuifduinen en langs de uitgestrekte boomkwekerijen van de regio. Langs de Wetterse Watertuin en de promotuin Den Blakken. Fietsen in de Boskant, de bakermat van de Wetterse boomkwekerijsector, al meer dan 170 jaar. De hoveniers van toen zijn de voorlopers van de moderne kwekerijen vandaag.
Deze fietsroute werd ook gepromoot in het kader van het project 'Bloeiend Oost-Vlaanderen' waar ze werd voorgesteld als 'De Rozenroute'. Afhankelijk van de variëteit bloeien rozen van mei tot ver in de herfst.
Bron: Toerisme Oost-Vlaanderen, In het Spoor van de Hoveniers
Als je in de buurt van Wetteren bent en je graag de streek met de fiets verkent dan kan je deze fietsroute zeker op je programma zetten. Niet moeilijk om te fietsen en niet heel lang zodat je zeker wat tijd kunt nemen om tussen de velden wat te verpozen. Met wat geluk zijn de velden langs het parcours aangeplant met rozen en dan is de juni-maand, de rozen-maand bij uitstek, de ideale periode om deze mooie route te fietsen.
***** is een route die je ooit moet gereden hebben
**** is een route die een verplaatsing waard is
*** is een route die de moeite is als je in de buurt bent
** is een route die je kunt proberen maar wij hebben niet genoten
* is een route die je hier niet zal vinden
Je start hoog boven de Schelde bij de fietsbrug aan Rode Heuvel in Wetteren. Op het plein en aan de Markt, aan de andere kant van de kerk, liggen verscheidene horecazaken. Op Rode Heuvel kan je via de fietsbrug naar de linkeroever, maar wij blijven aan de rechteroever en rijden tussen het gemeentehuis en het postkantoor door naar beneden. Stroomafwaarts nemen we het jaagpad langs de Schelde richting Schellebelle. De route loopt via fietsknooppunten.
We verlaten het jaagpad ter hoogte van de wijk Jabeke na 2,3 km en maken een ommetje voor een bezoek aan De Wetterse Watertuin, een private tuin van 1ha die de moeite van een bezoek waard is. De tuin is aangegeven aan het begin van een lange veldwegel die tot aan het tuinhek leidt. Marc, de bezieler van de tuin geeft ons graag en uitgebreid uitleg over wat er in de tuin te zien is. Na een uurtje staan we terug aan het tuinhek en de Jabekestraat en wat verder op de oever van de Schelde. We zijn nu in Schellebelle, het dorp dat in 2005 werd verkozen als dorp met de mooiste dorpsnaam van Vlaanderen. De Schelde heeft hier een veerdienst aan de achterzijde van de Sint-Jans Onthoofdingkerk. We steken de Schelde niet over en rijden langs het mooie dorpsplein naar het gehucht Bruinbeke. In de Watermolenstraat steken we de Molenbeek over en nemen de straat met de naam Boeygem tot knooppunt 53 waar we nu de Watermolenweg nemen. We steken nu eerst de Molenbeek en wat verder de Wellebeek over. De straatnamen en restanten van de watermolens zijn sporen die verwijzen naar de bloeiperiode van het klooster van Tussenbeek.
Van de 13de tot de 18de eeuw stond tussen de Molenbeek (Bruinbeek) en de Wellebeek (Leugebeek) een klooster dat na de afschaffing van de contemplatieve kloosters door de keizer-koster Jozef II in 1785, werd ontmanteld en afgebroken. Het klooster stond tussen twee beken wat verklaart waarom dit het klooster van Tussenbeek werd genoemd. Op 15 september 1785 was het klooster totaal ontmanteld en waren de gronden beschikbaar voor de landbouw. In 1790 werd nog een poging tot heroprichting ondernomen, zonder succes. Bron: Heemkring Schellebelle.
Aan knooppunt 54 kruisen we de spoorlijn van Gent naar Aalst en rijden een eind langs het natuurgebied het Nonnenbos, een restant van het vroeger groter bosgebied van de Serskampse Bossen. Zoals het Nonnenbos doet vermoeden behoorden ook deze bossen vroeger tot het klooster van Tussenbeek.
In de Krakeelstaat ergeren we ons even aan het veel te smalle fietspad langs de weg. Van zodra we de Wanzelesteenweg zijn overgestoken, rijden we terug enkele kilometers langs rustige landelijke wegen in een bocht rond Serskamp. Knooppunt 62 ligt op de grens tussen Wetteren en Lede. We steken de steenweg die beide gemeenten verbindt over en komen terecht op een onverharde strook op de rand van het Smetledebos, een ander bosrestant van de Serskampse Bossen. De GPS geeft aan dat we in de Vosselweg zijn, in de buurt bekend als de ‘rooie ree’ omwille van zijn ondergrond van gemalen baksteen. Op het einde van het pad kom je langs het gelijknamig café en met wat geluk is het café open om er iets te drinken.
We zijn nu in Oordegem en iets verderop staat Fauconniersmolen, een stenen stellingmolen voor olie en koren. De molen werd gebouwd in 1845 en kwam er na een geschil tussen pachter Petrus Fauconnier en de eigenaar Baron Maelcamp van de nabijgelegen watermolen. Het was echter de weduwe van Petrus Fauconnier die de droom van haar man, zijn eigen molen bouwen, in vervulling liet gaan. Petrus Fauconnier overleed al in 1831.
We steken de Grote Steenweg over en komen in Westrem. De Sint-Martinuskerk van Westrem is het oudste kerkje van Wetteren. We slaan de Oude Heerbaan in en rijden langs landelijke straatjes tot de Sint-Martinuskerk van Massemen. Op het geklasseerde dorpsplein staat een ongewoon monument, de 400 jaar oude lindeboom, in 2016 uitgeroepen tot de Boom van het Jaar. Een mooie plek voor een foto en waarom niet voor een streekbiertje in Café De Plaetse. We hebben nog een kleine 10 km voor de boeg. En steeds meer wordt duidelijk waarom deze route de hoveniersroute wordt genoemd. We rijden langs en tussen de boomkwekerijen. Onmerkbaar loopt het pad zachtjes omhoog naar de Boskant, een wijk in Wetteren die voor altijd verbonden zal zijn met de boomkwekerijsector.
Adolphe Papeleu stichtte in 1836-1840 in Wetteren een sier- en fruitboomkwekerij en werd zo de grondlegger van de Wetterse Boomkwekerijen. Hier vind je de hoogste concentratie van boomkwekerijen in België. Als je even de fietsknooppunten verlaat tussen knooppunt 61 en 40, in de Smetledestraat, net voorbij Taverne Bloemenlust, kan je bij rozenkwekerij Van Sante nog genieten van de kleuren en geuren van een groot assortiment rozen.
We “dalen” opnieuw af naar de Scheldevallei. Voor we opnieuw in het centrum van Wetteren zijn, rijden we nog even door de beschermde stuifduinen, een natuurreservaat dat in de buurt gekend is als de Zandbergen. Het is het best bewaarde restant van de stuifduinmassieven langs de Schelde in Oost-Vlaanderen. Een mooie afsluiter van een mooie route voor iedereen die in de buurt is of hier een vakantiepauze neemt.
