PLUSPUNTEN
- Rustige fietspaden
- Polderlandschappen
- Mout- & Brouwhuis de Snoek
- De monding van de Lovaart
- Het ruim aanbod van horeca
We fietsen in het wiel van inspecteur Chantal Vantomme en sheriff Rik Cloedt. “Chantal” is een komische politiereeks waarvan de eerste reeks op de Vlaamse televisie werd uitgezonden in 2022. In Lo en Alveringem vonden de opnames plaats voor deze politieserie met een serieuze (West)hoek af. De fietsroute gaat langs de verschillende filmlocaties en bezienswaardigheden in zowel Averingem als Lo-Reninge. Naast de filmlocaties passeert de fietsroute ook voorbij een groot aantal lokale bezienswaardigheden en horecazaken. Een ideale mix van cultuur, natuur, historiek en ontspanning. Gif mo sjette!
De fietsroute is uitgepijld met eigen bordjes.
Bron: Gemeente Alveringem
Het thema van de fietsroute is misleidend voor zij die de serie niet gezien hebben. Nergens heb ik een aanwijzing gevonden of werd een verband gelegd met “Loveringem” of “Chantal”. Maar laat dit vooral geen reden zijn om deze route niet te fietsen. De route bracht ons langs mooie fietspaden, af en toe over een smalle veldweg of een onverhard stuk en is daardoor afwisselend en boeiend om te fietsen. Geen fietsroute met grote hoogtepunten, maar met ruime mogelijkheden om onderweg iets te drinken of te eten. Met mooie polderzichten, langs kleine Vlaamse rivieren zoals de Lovaart en de IJzer.
Zoek je de betekenis van de sterretjes?
Je vindt de uitleg bij de informatie over de fietsblog op de homepagina.
Elk van de polderdorpjes Alveringem, Lo, Reninge, Oostvleteren, Stavele heeft zijn charme als startplaats, zeker als je kiest voor het logeren in een B&B of hotelletje.
We starten aan het gemeentehuis waar ook de dienst Toerisme gevestigd is. “Tussen Veurne en Poperinge, daar waar de IJzer en de Lovaart stromen en het leven zijn eigen gezapige gangetje gaat, ligt Alveringem zijn landelijke zelf te wezen”, lezen we op de website van Toerisme Westhoek. Geen groot stadslawaai in Alveringem, wel kronkelende landweggetjes en autoluwe oevers. En dat is wat we als fietsers nodig hebben.
Dat het niet altijd zo is geweest wordt ons verteld met enkele pakkende beelden. Er staat bij het gemeentehuis van Alveringem “Hof van Wyckhuize” een tentoonstelling van foto’s die het leven van 1914 tot 1918 illustreren in de negen dorpen, Alveringem, Hoogstade, Oeren, Sint-Rijkers, Beveren, Gijverinkhove, Izenberge, Leisele, Stavele.
Op het dorpsplein trekt ’t Potje Paté onze aandacht. Een winkeltje met annex restaurant met ambachtelijke patés, rillettes, hoofdvlees en potjesvlees. Hun potjesvlees is zelfs Europees erkend als streekproduct.
In oktober 1914 valt de Duitse opmars stil in de Westhoek. Achter de overstromingen van de IJzer kunnen de Belgische en Franse troepen stand houden. Zo wordt Alveringem ongewild meegesleurd in het oorlogsverloop. Het dorp wordt vlug het belangrijkste rustkantonnement van de frontsector Diksmuide. Wat er zich in Alveringem heeft afgespeeld is in dit opzicht kenmerkend voor gans “Bachten de Kupe”.
Het is een verhaal van burgers en militairen, van oorlogsgruwelen en een hard maar desondanks vredevol samenleven. De angst voor een Duitse aanval met bommen of gifgas was vier jaar lang de constante vrees van de lokale bevolking.
Aan de hand van talloze ooggetuigenverslagen en vergeten oorlogsarchieven toont Alveringem in de Grote Oorlog hoe burgers én soldaten de oorlog aan den lijve ondervonden. De mensen van toen gunnen ons een blik in hun toenmalige leefwereld en vertellen ons over hun angsten en ellende maar ook over blijdschap, hoop en vriendschap.
De gedwongen samenleving opende bij de Alveringemnaars een venster op de wereld. Talloze nationaliteiten waaronder Fransen, Britten, Canadezen, Algerijnen en Senegalezen hebben Alveringem laten kennis maken met vreemde gewoonten en gebruiken. De mooiste voorbeelden van een moeilijk maar harmonieus samenleven zijn de vele huwelijken tussen Alveringemse meisjes en Vlaamse én Waalse soldaten.
Willem Wackenier (°Alveringem, 1982) is licentiaat in de Archeologie en de Nieuwste Geschiedenis. De basis van dit boek kwam tot stand als eindverhandeling aan de Universiteit Gent en is het resultaat van gedegen wetenschappelijk onderzoek.
Meer info op : Wereldoorlog in de Westhoek.
Net voor het Lo-kanaal komen we bij het Mout- en Brouwhuis De Snoek, de meest authentieke brouwerij in Vlaanderen, Wallonië en Frans-Vlaanderen en de enige nog volledig bewaarde brouwerij uit de 19de eeuw. Zeker een bezoek waard, maar maak vooraf een afspraak met de herberguitbater (klik op de link). Wij gaan er een hapje eten en een blonde “Queue de Charrue” (Ploegsteert) drinken.
Het Lo-kanaal of de Lovaart verbindt het Kanaal Nieuwpoort-Duinkerke in de stad Veurne met de rivier de IJzer nabij Fintele in de gemeente Lo-Reninge. De vaart is 14 km lang en werd al in de 12de eeuw uitgegraven en bevaarbaar gemaakt.
In Lo staat de Markeymolen (1797), een houten standaardmolen met drie zolders, die dienst doet als korenwindmolen. In 2023 werden de wieken gedeeltelijk verwijderd en de houten bekleding weggenomen voor restauratiewerken wat de molen maar een trieste aanblik geeft (2025).
De neogotische Sint-Bartholomeuskerk van Pollinkhove is al van ver te zien. We fietsen erlangs en keren terug naar de Lovaart. Bij Fintele mondt de Lovaart uit in de IJzer. Het dorp is een kruispunt geworden van fiets- en wandelroutes. Met mooie plekjes om even halt te houden.
Wij rijden nog een eind langs de IJzer over het jaagpad tot bij de brug richting Reninge. Gebouwd onder het bestuur van Albrecht en Isabella heeft de parochiekerk als schutspatrones Sint-Rictrudis, eerste abdis van de benedictijnerabdij van Marchiennes. De vroegere kerk in neogotische stijl werd totaal vernield tijdens de oorlog 1914-1918. Ze werd heropgebouwd in 1921 volgens de neogotische stijl en is nu als monument geklasseerd. Ook van het vroegere heerlijkheidskasteel in Vlaamse renaissancestijl van 1627, tegenover de kerk, is niets overgebleven. Op de plaats waar de vroegere conciërgerie stond werd het zogenaamde kasteel van Reninge heropgebouwd na de oorlog 1914-1918. In de voorgevel is het wapen ingemetseld van de familie Vilain XIIII. De familie Vilain verkreeg het recht van koning Lodewijk XIV om het getal XIIII aan hun naam toe te voegen, vanwege de Franse gezindheid van de bewoners.
De polders zijn altijd mooi om door te fietsen zeker als er niet veel wind zit.
De routebordjes sturen ons door een voormalige militaire begraafplaats. De begraafplaats werd al tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikt, maar de definitieve aanleg dateert pas van 1920. Omstreeks 1968 werd de begraafplaats ontruimd. Nu is het een miniparkje met een groot kruisbeeld dat nog aan de begraafplaats herinnert. En dan weer de polders in. Soms over smalle veldwegels.
Tot we bij een verrassende plek komen. Een opvangcentrum voor uitheemse wilde dieren van VZW De Zonnegloed. De Zonnegloed redt wilde, uitheemse dieren die verloren, achtergelaten, afgestaan, ongewenst, verwaarloosd, in beslag genomen of op een andere manier in nood verkeren, en biedt hen opvang en de nodige verzorging.
Het Oostvleterse gehucht Elzendamme aan de IJzer was vroeger een strategische plaats op het kruispunt van de Burgweg Veurne-Ieper -die we volgen met de fiets- met de bevaarbare IJzer aan de monding van de Poperingevaart en met de tramstationhalte op de lijn Ieper-Veurne. Sedert de rechttrekking van de rijksweg Ieper-Veurne (N8) en het bouwen van de nieuwe brug over de IJzer in 1954 raakte Elzendamme wat afgelegen.
Stavele ligt er al even afgelegen bij, maar Café Den Amigo in de schaduw van de Sint-Jan Onthoofdingskerk maakt toch het verschil. Dus remmen dicht en een plaatsje zoeken op het schaduwrijke terras voor een blonde “Bachten De Kupe” van de Biercompagnie. Er zijn wel meer gelegenheden langs deze route voor een pauze, zoals bijvoorbeeld ook ‘t Hof van Commerce bij de Stavelebrug over de IJzer maar niet alle horecazaken hebben openingsuren die afgestemd zijn op fietsers.
De witgekalkte Brouckmolen zien we in de verte en ook Beveren a/d IJzer laten we links liggen. En ook links van ons, wanneer we iets verderop over de Grensstraat fietsen, ligt Frankrijk. Polder en polderdorpjes zoals Gijverinkhove waar we rond de in het groen gelegen Sint-Petruskerk fietsen, blijven het decor van deze mooie fietsroute tot we terug in Alverigem zijn.
