PLUSPUNTEN
- het Zeebos in Blankenberge
- Lissewege, een wit, schilderachtig polderdorpje met mooie horecazaken
- de Brugse stadsvesten
- langs het Fort van Beieren
- het Admiraal Keyesplein, een mooi voorbeeld van de tuinwijkgedachte
- fietsen langs kanalen
Van de Belgische Kust naar het Brugse Ommeland fiets je in een lus rond de haven van Zeebrugge, door het polderdorpje Lissewege, rond het centrum van Brugge.
Je fietst langs het Boudewijnkanaal en het Leopoldkanaal tot de dokken van de Zeehaven. Je kan het lossen en laden van grote containerschepen gadeslaan of luisteren naar het gekweel van de vogels in het Zeebos.
Een fietsroute vol afwisseling.
Bron: Genieten aan het water in Vlaanderen, uitg. Lannoo (D2017/45/460)
Zeebrugge is met de trein bereikbaar. Je kan ook de trein tot Blankenberge nemen. Of starten in Brugge. Met de auto brengt de soms drukke autosnelweg je tot dichtbij je startplaats. De route verkent de oostkust en dat merk je want alle aspecten van de oostkust worden aangedaan. Besef dat je voortdurend in de omgeving van een wereldhaven fietst en het toeristische Brugge rondrijdt. Een zeer gevarieerd parcours, soms met veel kruispunten. Oppassen dus. Een goede stuurvaardigheid is vereist.
Zoek je de betekenis van de sterretjes? Je vindt de uitleg bij de informatie over de fietsblog op de homepagina.
De uitgewerkte route start in Zeebrugge-Dorp aan de Sint-Donaaskerk. Je kan ook starten in Blankenberge, Brugge, Heist of Lissewege. In Lissewege volg je achter de kerk de Oude Pastorieweg tot knooppunt 5. Start je in Blankenberge dan rij je van knooppunt 76 aan het station naar knooppunt 33. Start je in Brugge, steek dan het Stationsplein en de Begijnevest (de ringlaan) over. Volg de bordjes naar knooppunt 5. Start je in Heist, rij dan van het Stationsplein westwaarts via de Koudekerkelaan de Heistlaan over, de autoparking op tot je bij het fietspad bent dat je rechts volgt naar knooppunt 36. De route volgt de fietsknooppunten.
Of reserveer één of meer nachten in het Velotel. Het hotel ligt op de fietsroute, vlakbij knooppunt 31, uiteraard een ideale startplaats voor deze fietsroute.
Ik vertrek aan het station in Blankenberge en rij bij knooppunt 33 het Zeebos in. Wanneer ik de Zeebruggelaan verlaat, ben ik in de polders van de Oostkust. Het schilderachtige Lissewege ligt tussen de spoorlijn en het Boudewijnkanaal. De invalsroute is niet de mooiste waardoor het witte dorpje des te meer verrast wanneer ik bij het brugje over het vaartje rij. Een pittoresk plaatje met de huizen die sinds jaar en dag in het wit geschilderd zijn.
De grote kerk, met een toren van 50 meter (en eigenlijk maar voor 2/3 afgewerkt), werd gebouwd tussen 1230 en 1270. Hoe kan een klein dorp zo’n kerk bouwen? Volgens sommige bronnen zou de kerk onder toezicht van de Tempeliers gebouwd zijn. Zij moesten de pelgrimswegen naar Santiago de Compostela, Rome en Jeruzalem beschermen. Voor pelgrims uit het noorden begon de pelgrimstocht in Lissewege. Wellicht is de bouw van de kerk gefinancierd met offergelden van die pelgrims. Het is de moeite waard om de imposante O.L.V.-kerk te bezoeken en de hoge toren te beklimmen.
Net buiten het dorpscentrum staat de grootste middeleeuwse opslagschuur van Europa in de voormalige cisterciënzerabdij Ter Doest. Franse Benedictijnen stichtten deze abdij in 1106. Zeventig jaar later namen de Cisterziëncers de abdij over en werd ze een bijhuis van de machtige abdij Ten Duinen in Koksijde. De 13de-eeuwse tiendenschuur kun je nog steeds bewonderen vanop het terras van de hostellerie. De bijgebouwen die er nog staan werden opgericht uit het puin van de abdij na de vernieling door de Geuzen. Ik rij dus de dreef op want tijdens de zomermaanden is hier ook nog een openluchttentoonstelling te bezoeken .
Op de weiden rond het Landgoed Ter Doest grazen de mooie runderen van het West-Vlaamse Rode ras.
In 2015 is het Landgoed Ter Doest gestart met een kweekprogramma voor het West-Vlaams Rood runderras dat in de vergetelheid dreigde te verdwijnen. Het Belgisch rood rund of het West-Vlaams rood ras heeft een lange geschiedenis. Het rood ras van West-Vlaanderen bestaat vermoedelijk reeds meer dan 500 jaar.
Het centrum van de teelt lag in de driehoek Cassel-Watou-Hazebrouck. Het ras raakte verspreid over de hele provincie West-Vlaanderen. Het gemengd ras beschikt over een uitstekende vleeskwaliteit. Enkel het vlees van vrouwelijke dieren ouder dan 4 jaar opgenomen in het stamboek komt in aanmerking voor erkenning als streekproduct. Bron: Streekproduct.be.
Ik verlaat de historische plek van Ter Doest en kom onmiddellijk in de hedendaagse wereld terecht. Langs het Boudewijnkanaal hebben zich heel wat bedrijven gevestigd. Het fietspad door deze industriezone is grotendeels autovrij en brengt me tot op de rand van de Stad Brugge. Ik steek het kanaal Gent-Brugge-Oostende over en neem het mooie brede fietspad langs de Houtkaai tot aan de Afleidingsvaart.
Ik rij rond de mooie stad Brugge die ik de hele tijd “links” laat liggen. Jammer misschien, want Brugge is altijd een bezoekje waard, maar nu geniet ik van de geplantsoeneerde stadsomwalling, van de groene gordel die vroeger de stad moest verdedigen tegen ongewenste indringers. Deze vesten zijn vandaag een zeldzaam en gaaf bewaard gebleven voorbeeld van een 19de-eeuwse wandelpromenade, aangelegd bovenop de oorspronkelijke stadsverdedigingsstructuren. Ze omringen de historische binnenstad met een eivormig tracé.
De Brugse stadsvesten kwamen tot stand tijdens de tweede stadsuitbreiding (1297-1300) rond de historische binnenstad. De nieuwe versterking, oorspronkelijk met een dubbele gracht en een aarden wal met een houten palissade, volgt grosso modo het eivormige tracé van de eerste omwalling. Aanvankelijk wordt de middeleeuwse omwalling afgegrendeld door negen poorten, waarvan er vijf dienst doen als vooruitgeschoven posten van die van de eerste omwalling. Omstreeks 1328 worden ze afgebroken, na de nederlaag tijdens de conflicten met Frankrijk in 1305. Later zullen er in Brugge Zuid van de vroegere vier, twee poorten worden herbouwd: de Gentpoort in 1361-1363 en de Smedenpoort in 1367-1368 en gedeeltelijk in 1615.
Op de tweede omwalling worden, zoals ook elders gebruikelijk, verschillende windmolens opgericht. Naar verluidt waren er voor de hele stad steeds een 25- tot 30-tal molens boven op de vesten in werking. In 1782 werd beslist om de stadswallen, die toen geen strategische functie meer hadden, te ontmantelen. Bij het begin van de 19de eeuw werden de eerste schuchtere pogingen ondernomen om de vesten in te richten als wandelweg. Aan de druk om de stadsvesten af te graven en om te vormen tot boulevards werd weerstaan. De doorzetting van het plantsoeneringsidee viel nagenoeg samen met het systematisch verwijderen van de windmolens op de stadsvesten die door de opkomst van de stoommaalderijen stilaan overbodig werden. Bron: Onroerend Erfgoed.be.
Waar het kanaal Gent-Brugge de Damse Vaart ontmoet, is de cirkel rond Brugge bijna gesloten. De brug over het kanaal staat open en het is wachten tot een schip de sluis voorbij is.
Ik volg de vaart gedurende 2km om dan richting Koolkerke te rijden. Verderop langs het kanaal liggen Damme, Hoeke en Sluis (NL), allemaal mooie plekjes die op de “Riante Polder(fiets)route” liggen .
Tussen de knooppunt 10 en 97 is het mooi fietsen langs het Fort van Beieren. Nou ja, een fort. Enkel een toegangshek, een bijgebouwtje, een ijskelder en een ommuurde tuin zijn nog overgebleven. Het fort werd aan het begin van de 18de eeuw door Franse troepen opgericht in het kader van de Spaanse Successieoorlog. In het landschap herken je nog de wallen en grachten van de oude burcht, maar verder is er vanop de fiets niet veel meer te zien.
Eens voorbij Koolkerke gaat het in rechte lijn richting Schipdonk- en Leopoldkanaal.
Ik volg de Ronselarebeek. Bij de monding van de beek in het kanaal is een pompgemaal gebouwd om bij wateroverlast in de winter een veiliger waterpeil voor de bewoners te garanderen. Zowel de “Riante Polderroute” als de fietsroute “Tegenstellingen opzoeken in Zeebrugge” komen hier voorbij.
Ik volg een eind het Schipdonkkanaal (de stinker) en zodra ik de Dudzelebrug over ben, het Leopoldkanaal (de blinker). Beide kanalen lopen hier parallel. Een “weetje” over deze kanalen kan je lezen bij de geciteerde fietsroutes.
Ik volg het kanaal tot ik in Zeebrugge ben. Tussen de bomen zijn grote containerschepen te zien die in de dokken aangemeerd liggen. De haven komt steeds dichterbij, maar eerst rij ik nog door de Vuurtorenweiden die me bij de drukke Elisabethlaan afzetten. Ik haast me door dit minder leuke stuk en steek bij de Pierre Vandammesluis de drukke weg over om de sluiskant verder te volgen. De dijk af en via een doorgang kom ik bij het verrassende Admiraal Keyesplein en 500m verder de Sint-Donaaskerk van Zeebrugge.
Ik ben aan het einde van de route, maar mijn pad loopt nog via de oude vismijn en Seafront terug naar het Zeebos en het station in Blankenberge. Een dineetje in de haven zit er voor mij deze keer niet in.
Gelukkig volgt het fietspad de rand van de polders en blijven we toch een eind weg van deze drukke koninklijke baan. Tot ik opnieuw aan het station van Blankenberge sta. Altijd een geschikte plek om een mooie fietstocht af te sluiten.
